مهندس مهدی فریور سال ۱۳۴۹ از دانشگاه شیراز، مدرک مهندسی راه و ساختمان میگیرد و مدتی هم مشغول کارهای پیمانکاری و ساخت و ساز میشود. اما چیزهای مهمتری در زندگیاش بوده که مسیر را تغییر میدهد. خودش میگوید: اجداد من در اراک و فراهان مالک بودند و من از همان کودکی با مساله آب مواجه بودم. آب هم محور اقتصاد ما بود هم محور فرهنگ ما. اما از یک جایی بخصوص بعد از اصلاحات ارضی جای آب و خاک با هم عوض میشود.
ایده من این بود که باید کاری کنیم آب، محور باشد و از این طریق، فرهنگ ایران هم بازخوانی و اقتصاد کشاورزی نیز احیا شود. نگوییم از یک متر مربع خاک، چه قدر بهرهوری حاصل میشود، بلکه بگوییم از یک متر مکعب آب، چه قدر بهرهوری به دست میآوریم. این الگوی کار و ایده من بود. هر چه هم مقاله نوشتم و گفتم دیدم فایدهای ندارد. تصمیم گرفتم خودم در نقش یک کشاورز ظاهر شوم تا حرفم را آن کسانی باور کنند که خودشان میخواهند بکارند نه آن کسانی که میخواهند بگویند چه بکاریم!
آقای فریور و خانمش برای اجرایی کردن ایدهاش به زادگاه خودش فراهان برمیگردد. اولین گلی که هم میکارد گل محمدی است. چون دیده بود در گذشته هم مردم گل محمدی را اینجا میکاشتند و ریشهدار است. بعد از چند بار شکست و آزمون و خطا بالاخره موفق میشود و اولین کارخانه گلابگیری در منطقه را تاسیس میکند.
مهندس فریور معتقد است: کاشت گل محمدی، یک سرمایهگذاری زوالناپذیر است. یک بوته گل محمدی، با یک متر مکعب آب در سال، باروری حداقلی و با یک و نیم متر مکعب، باروری میانگین حدود دو کیلو دارد.
گاهی وقتها مدیران سازمانهای مرتبط با کشاورزی، برای رساندن حرفها و دغدغههایشان او را واسطه میکنند. مهندس فریور هم لازم نیست برای کشاورزها در مورد اصلاح مصرف آب و تغییر کشت الگو سخنرانی کند چون همه حرفها و ایدههایش را خودش انجام داده.