خودش می‌دونه چقدر دوستش دارم! ابراز علاقه نباید با مادیات قاطی بشه! اون که همه‌ی کارتای بانکی من دستشه، دیگه کادو برای چیشه؟ ما با هم این حرفا رو نداریم! این چیزا برای تازه عروس دوماداست! یه تبریکِ من اندازه صدتا هدیه ارزش داره! این‌ها تنها بخشی از طومار دلایلی است که بعضی‌ها با نزدیک‌شدن روز زن برای هدیه‌نخریدن فهرست می‌کنند!
این عزیزان حتی ممکن است تن ننه‌جانِ خدابیامرزشان را هم توی گور بلرزانند و ازش نقل قول کنند:«زمانِ جوونی ما که این چیزا رسم نبود! تازه اون زمان مادری‌کردن سخت‌تر بود، چون ما با شیکستنِ یخِ حوض کهنه می‌شستیم! سال به دوازده ماه هم کسی برامون کادو نمی‌گرفت. این قرتی‌بازیا چیه؟»
فهرست:
می‌دونیم خودتون اینا رو بلدید ولی…
بله! همه می‌دانیم که هدیه‌دادن چیز خوبی است. حتی اگر یک شاخه گل باشد. پس قاعدتا لازم نیست برایتان دلایلش را بشمریم، ولی گاهی برای بیدارکردن وجدان‌های خفته(!) باید بعضی چیزها را دوباره با هم مرور کنیم:
- هدیه‌دادن به بهبود و استحکام روابط (چه دوستانه و چه خانوادگی) کمک می‌کند.
- هدیه‌گرفتن باعث ترشح هورمون سروتونین می‌شود و از افسردگی پیشگیری می‌کند.
- با دادن هدیه به کسی که دوستش داریم، احساس ارزشمندبودن می‌دهیم
چند نکته‌ی باریکتر از مو
برای آن که هدیه اثر خودش را بگذارد، باید نکاتی را رعایت کنیم:
- هدیه باید بدون توقع باشد، یعنی انتظار جبران نداشته باشید! اگر هدیه‌ی گرانی می‌دهید تا هدیه‌ی گرانتری پس بگیرید، بهتر است به خودتان زحمت ندهید.
- هدیه را از سر بی‌حوصلگی و رفع تکلیف تهیه نکنید. هرچه ذوق و سلیقه بیشتری به خرج دهید، ارزش هدیه در چشم هدیه‌گیرنده بیشتر می‌شود. مثلا دادنِ پول در اکثر مواقع یک جور بی‌سلیقگی به حساب می‌آید چون نشان می‌دهد برای طرفتان وقتی صرف نکرده‌اید.
- هدیه را از یک بازار متنوع مثل «باسلام» تهیه کنید تا دستتان برای انتخاب باز باشد. (تبلیغات کاملا زیرپوستی)
- هیچ وقت ارزشِ مادی هدیه را به رخِ طرف مقابل نکشید.
- اگر کادو را چند روز بعد از مناسبت خاصش بدهید، دیگر مزه‌ای ندارد. پس وقت‌شناس باشید.
- قبل از هدیه دادن، خودتان را لو ندهید! هرچه کادو باعث غافلگیری بیشتر شود، هیجان و خوشحالی‌اش بیشتر است.
- لازم نیست مدتِ زیادی صبر کنید تا مناسبتی برای هدیه دادن پیدا کنید. هر وقت خواستید طرف مقابلتان را خوشحال کنید دست‌به‌کار شوید.
اندر آداب هدیه‌گرفتن
هدیه‌گرفتن هم البته آدابی دارد. مثلا:
- هدیه را مثلِ گرفتن طلبتان از یک بدهکار قدیمی نگیرید! کمی هیجان و خوشحالی هم چاشنی صورتتان کنید.
- حتی اگر هدیه را دوست نداشتید، تشکر یادتان نرود. تشکر درست و حسابی ها!
- هیچ وقت هدیه را پس ندهید! پس‌دادن هدیه همانا و شکستنِ‌دل طرف مقابل همانا. (البته این به معنای پذیرش هدیه از طرف هرکسی هم نیست. راستی ببخشید که هی مثل مامان‌ها تذکر می‌دهیم.)
- هدیه را همان موقع باز کنید. کنارگذاشتن هدیه با کاغذ و جعبه یک خرده غیرمودبانه است.
- خیلی در بندِ قیمت و ارزش مادی هدیه نباشید. در موردش هم سوال نکنید.
تو خودت هدیه‌ای
ما هم مثل شما توی همین کشور زندگی می‌کنیم و طبیعتا می‌دانیم که بعضی وقت‌ها دست‌وبالمان برای گرفتن هدیه تنگ می‌شود. این را هم می‌دانیم که توی این شرایط آدم اصلا دل و دماغ شنیدن حرفهای کلیشه‌ای را ندارد اما شاید این دو خط آخر بتواند کمی دلتان را گرم کند: کسی که بی‌توقع به دیگری کمک می‌کند، کسی که تمام تلاشش را می‌کند تا محبوبش را خوشحال کند، کسی که در سخت‌ترین روزها پشت نزدیکانش را خالی نمی‌کند، خودش هدیه‌ای است از طرف خدا.
